ΑΛΙΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΚΟΡΩΝΗΣΙΑΣ-ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΟΥ - ΤΣΙΠΟΥΡΕΣ ΛΑΒΡΑΚΙΑ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΥ ΚΟΡΩΝΗΣΙΑ Αξιώσεις

Ο Αλιευτικός Συνεταιρισμός Κορωνησίας – Καλογερικού ιδρύθηκε το 1972 με 20 άτομα και σιγά–σιγά έφτασε τα 140. “Σήμερα, οι συνέταιροι αλιείς της λιμνοθάλασσας είναι 70 άτομα”, αναφέρει ο πρόεδρος Γιώργος Ζαχαριάς, ενώ ο γραμματέας Χρήστος Γκανάρας συμπληρώνει: “H ενοικίαση της λιμνοθάλασσας Λογαρού (45.000-50.000 στρέμματα) στον  Αμβρακικό Κόλπο γίνεται από το κράτος, αποδίδοντας το 5%-10% από τα αλιεύματα κάθε μήνα. Οι αλιείς εργάζονται για τις ανάγκες του Συνεταιρισμού μία βδομάδα τον μήνα και είναι υπεύθυνοι και για τη φύλαξη της λιμνοθάλασσας τόσο με περιπολίες όσο και στα ιβάρια και στα ιβαροφυλάκια”.  (Σημείωση:  Από το λατινικό vivarium.  Ξύλινοι πάσσαλοι και  πλεκτή καλαμωτή που αντικαθίστανται σταδιακά από τσιμεντοκολόνες και ένα μείγμα αλουμινίου και πολυεστερικού υλικού).

Ο Αμβρακικός κόλπος είναι ο μεγαλύτερος υδροβιότοπος της Ελλάδας και από τους σημαντικότερους της Μεσογείου.  Μια θάλασσα από είκοσι (20) λιμνοθάλασσες, 450τ.χλμ. θαύματος, που δέχεται τα αλμυρά νερά και ψάρια του Ιονίου από ένα άνοιγμα 600μ., μήκος 6χλμ. και βάθος 5-15μ. την μπούκα, το Στενό της Πρέβεζας, ενώ στα βόρεια ο Λούρος, ο Άραχθος κι ο μικρός Βωβός, τρία ποτάμια που εδώ και αιώνες παρασύρουν τις φερτές ύλες, φτιάχνουν λουρονησίδες κι εκείνες υφάλμυρες λίμνες, σπίτια για ζώα και πουλιά.  Στην πράξη, αυτό σημαίνει μειωμένη αλατότητα σε σχέση με τα νερά της ανοιχτής θάλασσας και αποτελεί το βασικό παράγοντα διαμόρφωσης των πλούσιων οικοσυστημάτων.  Φυσικά ιχθυοτροφεία που θρέφουν γενιές και γενιές αρτινών και πρεβεζάνων.  Και 290 ειδών πουλιών.

Από την άλλη η Κορωνησία είναι ένας γαλήνιος παράδεισος.  Απάνεμοι κολπίσκοι, ατέλειωτοι καλαμιώνες, βάλτοι, έλη, κατάφυτα τοπία, αλλά και γραφικά ψαροχώρια. Ένας τόπος που δεν φημίζεται για τις ελκυστικές παραλίες του, όσο για το σημαντικό οικοσύστημα που φιλοξενεί.  Το χωριό εκτείνεται σε ένα μικρό ύψωμα, ενώ στην κλειστή θάλασσα και τις αμμονησίδες κινείται κανείς πάνω στη στενή λωρίδα γης που χωρίζει τις δύο λιμνοθάλασσες Λογαρού και Τσουκαλιό.

Για πολλά χρόνια στις λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού κυριαρχούσαν οι κέφαλοι με τα χέλια και λιγότερο οι τσιπούρες, τα λαυράκια, οι γλώσσες και οι γοβιοί. Την τελευταία δεκαετία παρατηρείται εξαφάνιση στους γοβιούς και στις ζαργάνες, ελάττωση στους κεφάλους και στα χέλια, ενώ αντίθετα αύξηση στις τσιπούρες και στα λαυράκια. Στη Λογαρού έχουμε τη γάπαρη-ψιλή γαρίδα.

“Αν δεν υπάρχει τσιπούρα, δεν θα υπάρχουμε και εμείς”, συμφωνούν ο γραμματέας και ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, μην μπορώντας να στηριχθούν πια στην αλιεία χελιού, η οποία έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία 20 χρόνια.  “Τα κύρια αλιεύματα είναι η τσιπούρα, το λαβράκι και τα κεφαλοειδή.  Το κυριότερο όμως είναι η τσιπούρα.  Διοχετεύεται εξ ολοκλήρου στην εγχώρια αγορά (Αθήνα και Θεσσαλονίκη), ενώ διατηρούμε και δύο σημεία πώλησης σε Άρτα και Πρέβεζα”.

Όσον αφορά στα χέλια (αλιεύονται από τέλη Νοεμβρίου μέχρι τέλη Φεβρουαρίου), τα τελευταία χρόνια έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.  Αλιεύονται 2-5 τόνους τον χρόνο, ενώ παλαιότερα έφταναν τους 100-110 τόνους.  Οι ποσότητες έχουν μειωθεί από το 1992-1993 και εξάγονται κυρίως στην Ιταλία.  Μειωμένο είναι και το αγοραστικό ενδιαφέρον για το αβγοτάραχο, ενώ η παραγωγή της γαρίδας Αμβρακικού μπορεί να φτάσει μέχρι και τους 200 τόνους ετησίως.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΤΗΛ. 2681024005